Rozmowa z Aleksandrem Walijewskim - autorem plakatów filmowych, teatralnych i społecznie zaangażowanych.

 

Aleksander: To był zupełny przypadek. Studiowałem wtedy grafikę i reklamę w Instytucie Sztuk Pięknych UJK w Kielcach, ale tylko dlatego, że kierunek malarstwa na moim roku nie powstał, przez małą liczbę chętnych. W tamtym czasie poświęcałem się właśnie malarstwu i rzeźbie. Jedna z moich rzeźb miała zostać wykorzystana jako rekwizyt w filmie fabularnym na życzenie reżysera, który zapytał mnie, czy przypadkiem nie robię też plakatów. Skłamałem i powiedziałem, że się tym zajmuję. W końcu byłem studentem grafiki. Po zaprojektowaniu pierwszego plakatu zrozumiałem, że daje mi to dużo więcej satysfakcji od pozostałych form sztuki. W związku z tym postanowiłem kontynuować studia na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu, gdzie miałem przyjemność rozwijać swój warsztat w pracowni plakatu prof. Grzegorza Marszałka - jednego z najwybitniejszych twórców tzw. Polskiej Szkoły Plakatu.

 

A: Kilka lat projektowania plakatów pozwoliło mi wyrobić sobie pewną organizację pracy, która sprawdza się w komercyjnych projektach. Po zapoznaniu się z materiałami, - może to być brief, film lub tekst sztuki - rozpoczynam pracę na szkicami. Najważniejszym elementem plakatu jest dla mnie jego koncept i to właśnie praca nad pomysłami jest najbardziej czasochłonna. Na tym etapie puszczam wodzę fantazji i staram się nie dopuszczać do autocenzury, żeby bez ograniczeń wylewać na papier to, co podpowiada mi intuicja. Poprzez wykonanie wielu szybkich szkiców jestem w stanie wyłonić zazwyczaj od 3 do 6 konceptów, które są warte lekkiego dopracowania poprzez ustawienie wstępnej kompozycji i kolorystyki. Następnie prezentuję szkice klientowi, który wybiera jeden spośród nich, będący podstawą do realizacji finalnego projektu. Samo wykonanie plakatu jest dla mnie najprzyjemniejszym i najmniej wymagającym etapem powstawania plakatu.

 

Ł: Które plakaty z wystawy zostały stworzone pod wpływem „impulsu”? Kierowałeś się potrzebą osobistą, popularnością danego dzieła, a może sympatią do danej produkcji/spektaklu?

 

A: W ten sposób powstał mój alternatywny plakat do "Jokera". Trailer promujący film zafascynował mnie do tego stopnia, że nie mogłem przestać o nim myśleć. W pewnym momencie ten pomysł po prostu pojawił mi się w głowie i wydawał mi się na tyle dobry, że postanowiłem na cztery dni odłożyć pisanie pracy magisterskiej, żeby go zrealizować. Kiedy pomysł w ten sposób sam mnie ”znajduje”, zawsze wszystko rzucam i realizuję plakat. Podobnie było w przypadku alternatywnego plakatu do "Gambitu Królowej" i "Batmana".